بررسی روند تغییرات ایجاد شده ناشی از دیابت ملیتوس بر سیستم تولیدمثلی و برخی فاکتورهای بیوشیمیایی سرم در موش های صحرایی نر

چکیده: دیابت یک اختلال متابولیکی پیچیده می باشد که بوسیله ناتوانی بدن برای کنترل گلوکز و هومئوستازی انسولین و همچنین اختلال در متابولیسم چربی و پروتئین مشخص می شود. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد افزایش آسیب اکسیداتیو و کاهش سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی، با عوارض دیابتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ?مرتبط است. دهه های زیادی است که دیابت ملیتوس با عملکرد تولیدمثلی مردان مرتبط شناخته شده است. ناتوانی جنسی مشکل شایعی است که در 35 تا 55 درصد از مردان دیابتی رخ می دهد. شیوع ناتوانی جنسی در مردان دیابتی 2 تا 5 برابر مردان غیردیابتی است. دیابت همچنین با برگشت مایع انزالی، انزال زودرس، تاخیر بلوغ جنسی، ناباروری و کاهش مایع سمن در مردان مرتبط است. دیابت یک بیماری مخرب می باشد که احتمالاً از طریق افزایش استرس اکسیداتیو روی عملکرد تولیدمثلی مرد تأثیرات مضری دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی روند تغییرات ناشی از دیابت در سیستم تولیدمثلی موش های صحرایی نر می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی چهل موش صحرایی از نژاد ویستار انجام شده است. حیوانات به دو گروه تقسیم شدند. 1) گروه نرمال، 2) گروه دیابتی، ( دیابت از طریق تزریق داخل صفاقی (mg/kg 60) استرپتوزوتوسین ایجاد شد).گروه دیابتی در قالب چند زیر گروه در روزهای مختلف (8، 12، 16 و 20) بعد از ابتلا به دیابت کشته شدند. در این مطالعه میزان سرمی کاتالاز (cat)، پراکسیداز (pod)، مالون دی آلدهید (mda) و همچنین هورمون تستسترون در پایان دوره سنجیده شد. مقاطع بافتی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین بررسی گردید. نتایج: نتایج کاهش معنی داری در سطح سرمی تستسترون در همه گروههای دیابتی نشان داد(00001/.>p). فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در گروه دیابتی 20 روزه نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت. غلظت سرمی mda در همه گروههای دیابتی افزایش داشت ولی افزایش mda در گروه دیابتی 8 روزه نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود. همچنین نتایج نشان دادند که تغییرات بافتی در سیستم تناسلی در همه گروههای دیابتی وجود داشت با این تفاوت که گروه 8 و 12 روزه نسبت به سایر گروههای دیابتی تغییرات کمتری نشان داد. بحث و نتیجه گیری: دیابت ملیتوس باعث ایجاد تغییرات بافتی سیستم تناسلی موش های صحرایی نر در اولین هفته بعد از آغاز دیابت می شود. تغییرات مشاهده شده با افزایش میزان mda سرمی در این حیوانات مطابق است که نشان دهنده آغاز استرس اکسیداتیو در همان روزهای ابتدایی ابتلا به دیابت می باشد. با توجه به اینکه میزان تستسترون سرمی نیز در این حیوانات در هفته اول کاهش شدیدی داشت، احتمالاً تغییرات بافتی و هورمونی ایجاد شده در نتیجه افزایش استرس اکسیداتیو می باشد. در این مطالعه ما برای اولین بار روند تغییرات ایجاد شده بوسیله دیابت در سیستم تناسلی و سطح سرمی تستسترون در موش های صحرایی را نشان دادیم.